Hoe het lichaam en de geest samenwerken en soms tegenwerken. Een eerlijke beschrijving over een jonge vrouw, haar burn-out, het herstel ervan en een zoektocht van het eigen lichaam. 

Na een boeiend zondagochtend gesprek in KAAP ; The Big Burn-out. waar Bregje Hofstede samen met Marguerite van den Berg aan het woord waren, heb ik dit gelezen. 

Het boek leest ongelofelijk vlot. De vaak filosofische opvattingen zetten je aan tot denken en zijn soms ook zeer confronterend. De situaties worden zodanig mooi bijna poëtisch beschreven dat ze ontzettend voelbaar worden.  

De auteur stelt zichzelf de vraag hoe zij als jonge vrouw terecht is gekomen in een burn-out. En vertelt ook hoe zij op zoek ging naar oplossingen om haar lichaam en geest weer in contact te laten komen met elkaar.

Ze beschrijft hoe ‘het vrouw zijn’ geen gemakkelijk verhaal is. Waarbij de vrouw (vaak ongewild) geconfronteerd wordt met haar lichaam en de disconnectie ervan. Daarbij stelt ze ook de maatschappij in vraag en kaart ze heel wat in vraag. (Het is veel confronterend)

Het stuk waarbij ze schrijft over de grenzen van je kunnen opzoeken en overschrijden vond ik zeer confronterend. Want hoe vaak negeren we lichamelijke signalen niet, omdat je wil blijven doorgaan en toegeven aan je grens als een falen voelt? 

In het boek verwijst ze vaak naar filosofen, wetenschappers, andere auteurs of denkers om haar ervaringen en meningen te staven. Wat zorgt voor zeer boeiende inzichten. 

De herontdekking van het lichaam is doorspekt van mooie beschrijvingen en citaten. Dit vond ik een van de meest treffende uitspraken. ’De mens zwemt vrij rond in een zee van keuzes, maar hij is gebonden aan het lichaam waarmee en het water waarin hij zwemt. Vrijheid begint ermee die gebondenheid te accepteren. 

Dat gaat dus niet. 

Ik kan het water accepteren, maar niet het feit dat het troebeler is voor sommige vissers dan voor anderen.’

Recensie door @meisjevandezeeleest