Nadat haar vader verdronken was, is Moia alleen door haar moeder opgevoed.  Nooit werd een mooi beeld over haar vader geschetst.  Wanneer ze in het gezin van haar vriend opgenomen wordt, lijkt ze voor het eerst te proeven van een warm, stabiel gezin.  Toch heeft Moia het moeilijk er haar plaatsje te vinden.  Dat wordt nog versterkt wanneer ze een vervelende ervaring heeft met haar baas.  Als ze op zolder ook nog eens een foto vindt die alles wat haar moeder vertelde lijkt tegen te spreken, vindt ze het steeds moeilijker om trouw te blijven aan zichzelf.

Lene Beelen is klinisch psycholoog en psychotherapeut, deze roman is haar debuut.  In een erg poëtische stijl laat ze je in het hoofd van Moia kruipen. De jonge vrouw heeft moeite om zichzelf te zijn en weet eigenlijk zelfs niet zo goed wie ze is of wil worden.  De gemoedstoestand en de gevoelens van het personage worden in erg mooie beelden en zinnen beschreven, maar die overheersen soms het verhaal waardoor het net iets minder vlot leest. Dit boek trok heel hard aan me, vroeg om verder gelezen te worden, maar bij momenten kreeg ik niet helemaal hoogte van het verhaal en waar het naartoe ging.  Het is duidelijk dat de auteur erg onderlegd is in de menselijke psyche en hoe die van invloed is op het gedrag van mensen. Dit bijzonder verhaal over de invloed die ouders hebben op hun kinderen, is geen verhaal dat je zomaar snel, snel kunt lezen.  Het vraagt tijd om van de mooie zinnen te proeven en de ware betekenis ervan te achterhalen.  Als je echter deze tijd neemt, is het echt de moeite waard. 

Dankjewel Uitgeverij Prometheus voor dit bijzondere boek.

ISBN: 9789044654363 – Verschenen op 16/01/2024 – 304 p. – Uitgeverij Prometheus