Als het leven langzaam langs je voorbij gaat en zelfs je herinneringen vervagen. 

 

‘Vlinders verwijzen naar veranderingen’ en daar gaat dit boek over. De veranderingen binnen een doodgewoon Hollandse familie. Waarbij kinderen geboren worden, nieuwe rollen worden ingevuld en afscheid moet worden genomen van wat men kent. 

 

We maken kennis met de familie van Roos. Haar vader Albert – gepensioneerd huisarts staat er sinds het recent overlijden van haar moeder alleen voor. Roos merkt dat haar vader rare gedragingen vertoont en vaak verward overkomt maar schrijft dit gedrag toe aan het rouwproces. Pas wanneer er hele duidelijke signalen de bovenhand nemen en ook haar omgeving haar attent maakt op het veranderende gedrag van haar vader valt het niet meer te ontkennen dat er met haar vader iets aan de hand is. 

Na lang wikken en wegen en verschillende onderzoeken krijgen ze het verdikt Alzheimer. Dit is de start om als familie langzaam het bekende los te laten. 

 

Roos neemt de zorg van haar vader zeer ernstig en heeft het moeilijk om hulp te aanvaarden. Ze probeert alle ballen in de lucht te houden en daarbij een goede dochter te zijn, een lieve oppasoma, een moederkloek voor haar kinderen en een begripvolle zus. Haar zus Yvonne probeert er op haar manier wel te zijn. Maar biedt weinig hulp in de zorgen van hun vader en bekijkt alles vanop een afstand. 

 

Het is een zeer emotioneel en voor veel mensen herkenbaar verhaal. De warmte en liefde voor familie leeft hier heel hard. De soms christelijke overtuigingen moet je er bijnemen en misschien wel ter harte nemen. 

Je ervaart mee elke stap in het afscheids- en het aanvaardingsproces van de verschillende familieleden. 

Recensie door @meisjevandezeeleest