Hoe heel gewone ontmoetingen je leven een onverwachte wending kunnen geven. 

In een buurtwinkel in Jeongapa, Seoel komen heel wat verschillende figuren over de vloer. Elk met hun eigen verhaal en eigen zorgen. Ook de werknemers die er paraat staan voor hun oude baas mevrouw Yeom zijn allemaal unieke figuren met hun eigen zorgen, verhalen en dromen. 

Mevrouw Yeom komt onverwachts in contact met de dakloze Dokgo. Een grote, stotterende man met een alcoholverslaving die geen weet meer heeft van zijn verleden en zijn eigen verhaal. Ze besluit hem een nieuwe kans in het leven te geven. Biedt hem een job aan in haar ‘ongemakkelijke gemakswinkel’. Daar krijgt hij de nachtshift voor zijn rekening. 

Na menig wantrouwen sluiten de mensen hem alsnog in het hart. Dokgo doet niet veel meer dan aandacht schenken en luisteren naar de verhalen van anderen. Hiermee biedt hij soms juist de schouder die ze nodig hebben om op te huilen. De aandacht waarnaar ze hunkeren of het duwtje in de rug om dromen achter na te gaan. 

Ik denk dat door de Nederlandse vertaling het boek wel wat nuances mist maar desalniettemin was het een plezier om deze hartverwarmende, dagdagelijkse  ontmoetingen te lezen en beleven.

Dit prachtige boek – met waanzinnig mooie cover –  gaat over hoe mensen vaak naast elkaar leven. Hoe we in deze maatschappij geen tijd meer nemen om naar elkaar te luisteren zonder te oordelen. Het gaat over verbinding, tijd nemen en communiceren. Het gaat over oprechte aandacht zonder daar iets voor terug te verwachten. Het gaat over menselijk zijn en de mensen naast ons te respecteren om wie ze zijn. 

Het gaat over eigen fouten onder ogen zien en terug te vechten. 

Het gaat over het leven en de mensen die voor je klaar staan niet voor lief te nemen. Maar ze in je hart te sluiten en mee te nemen in het verhaal van ons bestaan. 

Recensie door @meisjevandezeeleest.