Om de week van de bij te starten is er geen mooiere en meer toepasselijke cover dan die van “De smaak van wilde peren” van Ewald Arenz. Bovendien is het een prachtige vertelling over leven op het ritme van de natuur en over de zoektocht naar jezelf en naar de ander.

Sally, een meisje dat weggelopen is uit een instelling, is boos op alles en iedereen.  In een wijngaard ontmoet ze Liss die in haar eentje een boerderij runt en met haar demonen uit het verleden probeert af te rekenen.  Liss neemt haar onder haar vleugels en samen werken ze op de boerderij en in de perenboomgaard.  Al snel groeit de verbondenheid tussen beiden.

“Er waren dagen waarop het moeilijker was dan anders om alleen dat te zien wat er was. Niet wat er was geweest, wat nog kwam, maar alleen dat wat was.”

Ewald Arenz kan als geen ander beschrijven.  In een filmisch-poëtische taal heeft hij mij betoverd.  Zijn beschrijvingen zijn zo mooi en accuraat dat ik de wilde peren als het ware kon proeven.  Het is dan ook niet moeilijk om je de prachtige landschappen en het leven op de boerderij voor te stellen. De personages worden met veel gevoel neergezet en de symbiose die doorheen het boek tussen beiden ontstaat is knap beschreven.

“Na al die jaren vond ze het nog steeds een wonder dat uit die piepkleine bloesems de druiven ontstonden die rijpten om wijn te worden. Daar kon je verder niets aan doen, dat ging vanzelf. Het kwam aan op de grond en op de zon. Misschien was Sally tot nu toe gewoon op de verkeerde plek gegroeid.”

Vanaf de eerste pagina’s was ik helemaal mee met dit boek en heeft het mijn hart veroverd. Voor mij klopt het volledige plaatje.  Dit boek zal dus ongetwijfeld een plaatsje veroveren in het lijstje topboeken van 2020.

Dit prachtige boek werd mét reden genomineerd voor de Duitse Boekhandelsprijs én heeft ook alles in zijn mars om in België en Nederland een breed publiek aan te spreken en te betoveren!