De dochter van de nazi – Louise Fein

Er verschenen in de voorbije jaren ontelbare romans over de Tweede Wereldoorlog. Daardoor komt het wel eens voor dat er grote gelijkenissen zijn tussen verschillende romans. Louise Fein is er door het originele vertelperspectief in geslaagd een unieke debuutroman te schrijven.

Het verhaal speelt zich af in de jaren ‘30 en wordt verteld door Hetty. Een jong meisje dat opgroeit in Leipzig en dochter is van een SS-officier. De nazimentaliteit wordt haar met de paplepel ingegeven en ze vereert Hitler. Ze heeft zelf grote plannen en wil arts worden, maar haar vader is daar niet mee akkoord en vindt dat vrouwen bij de haard horen. Haar broer breekt met zijn beste vriend Walter omdat hij Jood is. Walter heeft Hetty echter van de verdrinkingsdood gered en ze kijkt erg naar hem op. In het geheim ontstaat tussen beiden een innige vriendschap. Deze vriendschap zorgt ervoor dat het wereldbeeld van Hetty heel wat breder wordt en stapsgewijs het nazisme in vraag begint te stellen. Uiteindelijk moet ze een aantal verscheurende keuzes maken.

Louise Fein bewijst dat het nog steeds mogelijk is om een originele roman te schrijven omtrent de Tweede Wereldoorlog. Nooit eerder las ik een boek dat vanuit het perspectief van een nazimeisje wordt verteld. In het begin had ik het hier soms moeilijk mee, omdat de wreedheden en het gedachtegoed van de nazi’s uitgebreid aan bod komen. De verering van Hitler en de indoctrinatie van de bevolking worden omstandig beschreven. Hoewel we allemaal op de hoogte zijn van de gebeurtenissen van die tijd, zorgt de andere invalshoek ervoor dat de beleving ergens ook intenser is. De innerlijke tweestrijd die Hetty doormaakt wordt met veel gevoel beschreven. Het aantal personages in het boek blijft beperkt waardoor er heel wat ruimte is om ze te leren kennen en hun handelswijze te begrijpen.

“De dochter van de nazi” is een erg intense, historische roman die de Tweede Wereldoorlog vanuit een heel ander perspectief beschrijft.