De achtbaantester – Nancy Olthoff

Herman is een beetje anders. Als jongen verloor hij zowel zijn vader en zijn moeder. Hij houdt van regelmaat, knikkeren en een net huis. Als hij voor een maand een gratis abonnement krijgt voor het pretpark in de buurt, leert hij Jeanette kennen. Hij wordt verliefd en met vallen en opstaan probeert hij buiten zijn comfortzone te treden. In plaats van in zijn veilige wereldje te blijven probeert hij het leven te omarmen, maar dit gaat niet zonder slag of stoot.

Nancy Olthoff weet mij met haar debuutroman te raken. Ze zet Herman op een empathische manier neer en ik sloot Herman zeer snel in mijn hart. Deze brave, maar bange jongeman heeft geen makkelijke jeugd achter de rug. Hij groeide onder een stolp op en de dood van zijn ouders heeft hij nooit kunnen verwerken. Door de afwisseling van korte en lange zinnen en opsommingen waan je je echt in het hoofd van Herman. Je voelt met hem mee en zou hem af en toe een zetje in de goede richting willen geven. In het boek is plaats voor zowel humor als verdriet. De hoofdstukken zijn erg kort en eindigen vaak met een soort tegeltjeswijsheid waar de moeder van Herman zo van hield.

“De achtbaantester” is een uitstekend debuut dat een kwetsbare persoon op een empathische, warme manier in beeld brengt en de aandacht vestigt op het belang van rouwverwerking.

Lezers van “Ik ben Eleanor Oliphant” van Gail Honeyman en “Groter dan ons” van Philippe Diepvents zullen zeker van deze vergelijkbare roman kunnen genieten.

Met dank aan “In de boekenkast” en Uitgeverij Orlando om mij de kans te geven deel te nemen aan de leesclub van dit boek.