Een negenenveertig jarige veearts ontwikkelt een vreemde adoratie voor de veertienjarige getroebleerde dochter van één van zijn klanten. Hij beschrijft hoe hij zich de zomer van 2005 herinnert en hoe hij steeds meer met haar contact probeert te leggen.
Toen ik in oktober vernam dat er een nieuw boek verscheen van Marieke Lucas Rijneveld was ik best wel benieuwd. Haar eerste boek had ik niet gelezen, maar gezien ze er de International Booker Prize mee won, hoopte ik een nieuwe favoriet te ontdekken. Helaas blijk ik geen klik te hebben met haar boeken. Ik kan best begrijpen dat mensen zich aangetrokken voelen tot de paginalange zinnen en de artistieke schrijfstijl. Hoewel ik eerder houd van korte duidelijke zinnen, kon ik deze atypische stijl wel smaken. Er zijn ook best een aantal mooie fragmenten in het boek. Waar het voor mij helemaal spaak liep was bij de thematiek van het boek. Ik vond het bijzonder moeilijk om te moeten lezen hoe een perverse veertiger het misbruik van een tienermeisje beschrijft en probeert te verdedigen. Terwijl ik over het algemeen een boek van deze omvang in een drietal dagen uit lees, kostte dit boek mij een tweetal weken. Eenvoudigweg omdat ik de inhoud dermate weerzinwekkend vond, dat een avond lang lezen gewoon geen optie was. Bij een volgend boek van Marieke zal ik dus passen en anderen de eer laten…
Ik geef dit boek bewust geen score omdat dit boek gewoon niet matcht met wat ik goed vind in boeken.
Met dank aan VBK België en Atlas Contact voor het recensie-exemplaar.
Het Boekenrijk 