Aan het sterfbed van haar moeder Lies probeert Esther te weten te komen waarom haar moeder het zo moeilijk vond om een relatie op te bouwen met haar kinderen en waarom ze niet voor hun zorg kon of wou instaan.  Op haar vragen zijn geen eenvoudige antwoorden te vinden.  Haar moeder Lies werd als kind op handen gedragen en moest het schoppen tot een vermaarde celliste.  Een echte jeugd kende ze nooit, ze wou eigen kinderen maar de zorg ervoor wou ze niet echt opnemen.  De drie kinderen leden enorm onder de steeds veranderende situatie en de vele verhuizen naar familie, pleeggezinnen en instellingen. 
Een zoektocht naar een moeilijke familiegeschiedenis.

Christel Jansen schreef eerder jeugdromans, columns en non-fictie.  Met dit boek brengt ze een sterk, ontroerend verhaal dat gebaseerd is op waargebeurde feiten.  Een boek dat je tot in het diepste van je ziel zal raken.  Het kan niet anders dan dat je ongelooflijk veel medeleven voelt met de drie kinderen die niet eens de kans krijgen om samen op te groeien en die telkens opnieuw aangetrokken en weer weggeduwd worden.  Begrip opbrengen voor de moeder wordt hoe langer je leest hoe moeilijker, ondanks haar slechte jeugd en ervaringen tijdens de oorlog.  Vanuit de perspectieven van moeder en de drie kinderen wordt het verhaal chronologisch opgebouwd.  Een aangrijpend, vlot geschreven verhaal over hoe een moeder haar kinderen kan schaden.  

“Mijn moeder wil mijn naam niet weten” is een hartverscheurend verhaal over een moeder die geen moeder wil zijn en haar kinderen heel wat schade toebrengt.

Met dank aan Uitgeverij Nieuw Amsterdam voor dit aangrijpende recensie-exemplaar dat nog lang zal bijblijven. 

⭐⭐⭐⭐
ISBN/ 9789046828298
Verschijningsdatum: 16/09/2021
Aantal bladzijden: 303
Uitgeverij: Nieuw Amsterdam